Fouqué, de la Motte: Toronyőrdal (Turmwächterlied in Hungarian)
|
Turmwächterlied (German)Am gewaltigen Meer, In der Mittemacht, Wo der Wogen Heer An die Felsen kracht, Da schau' ich vom Thurm hinaus Ich erheb' einen Sang Aus starker Brust, Und mische den Klang In die wilde Lust, In die Nacht, in den Sturm, in den Graus.
Dringe durch, dringe durch Recht freudenvoll. Mein Lied, von der Burg In das Slurmgeroll, Vcrkünd' es weit durch die Nacht, Wo schwanket ein Schiff Durch die Fluth entlang, Wo schwindelt am Riff Des Wanderers Gang, Dass oben ein Mensch hier wacht.
Ein kräftiger Mann, Recht frisch bereit. Wo er helfen kann. Zu wenden das Leid Mit Ruf, mit Leuchte, mit Hand. Ist zu schwarz die Nacht, Ist zu fern der Ort, Da schickt er mit Macht Seine Stimme fort. Mit Trost über See und Land.
Wer auf Wogen schwebt, Sehr leck sein Kahn, Wer im Walde bebt. Wo sich Räuber nahn. Der denke: Gott hilft wohl gleich. Wen das wilde Meer Schon hinunter schlingt, Wem des Räubers Speer In die Hüfte dringt. Der denk' an das Himmelreich!
|
Toronyőrdal (Hungarian)Hol az óceán dörög éj közepén, s csap hab hab után fel a szirt peremén, az őrhelyem itt e torony. Dalolásba fogok, keblem kidagad, kusza forgatagok nyelik el szavamat, szurok éj, zivatar, vad iszony.
Nosza szállj, nosza szállj vígan, szilajon a magasból a táj morajába dalom! Add tudtul az éjben a hírt, ahol árva hajót emel és dob a hab, hol a szikla inog hegyi vándor alatt, hogy emberi lény figyel itt!
Egy férfi, aki segíteni kész, elhárítani, akármi a vész, a hangja, a fénye, a karja a gát. Ha túlnagy az éj, s túlmessze a hely, erős szava kél, vele ülteti el földön, vízen át vigaszát.
Aki ing a habon, s a ladikja hibás, kit a sűrü vadon rablója igáz, ne feledje: az Úr menedék. Kit a durva ár a mély fele ránt, kit orozva jár rablók vasa át, függessze az égre szemét!
|