Trakl, Georg: Trübsinn
Trübsinn (German)Weltunglück geistert durch den Nachmittag. Baraken fliehn durch Gärtchen braun und wüst. Lichtschnuppen gaukeln um verbrannten Mist, Zwei Schläfer schwanken heimwärts, grau und vag.
Auf der verdorrten Wiese läuft ein Kind Und spielt mit seinen Augen schwarz und glatt. Das Gold tropft von den Büschen trüb und matt. Ein alter Mann dreht traurig sich im Wind.
Am Abend wieder über meinem Haupt Saturn lenkt stumm ein elendes Geschick. Ein Baum, ein Hund tritt hinter sich zurück Und schwarz schwankt Gottes Himmel und entlaubt.
Ein Fischlein gleitet schnell hinab den Bach; Und leise rührt des toten Freundes Hand Und glättet liebend Stirne und Gewand. Ein Licht ruft Schatten in den Zimmern wach.
|
Szomorúság (Hungarian)Világkínban vajúdó délután. Barakk lapul a kertben, barna, vak. Égett gazon fénycsóvák inganak, két álmos dől haza szürkén, sután.
A perzselt réten futkos egy gyerek. Fénylő, sötét szemével s játszadoz. A lomb-arany fakultan hulladoz. Búsan topog a szélben egy öreg.
Fejem fölött megint, hogy est leve, Saturnus baljós-némán felvonul. Egy fa, mögé kutyának árnya hull, sötéten lóg s kihalt az Ur ege.
A folyón lefelé kis hal halad, érinti halkan holt barát kezét, majd simább homlokát s öltözetét. Szobákban fény riaszt fel árnyakat.
|